Sukk

Sjølv om Jokke meiner det er for privat til å bloggast om så fortel eg det: Me skal gifta oss. Det er sjølvsagt veldig hyggelig og fint, og eg er glad. Men det som ikkje er så fint er kor vanskeleg det er å arrangera bryllup. Fyrst må ein bestemma kor mange gjester ein skal ha. Om eg tar med alle tanter, onklar, søskenbarn, besteforeldre, foreldre og søsken, og det blir ikkje skikkelig fest utan heile familien, kjem eg opp i omtrent 40 menneske. Og så vil eg gjerne invitera 10-15 venner. Det blir 50-55. Og viss det skal vera retferdig så må det gangast med to. Jokke har litt mindre familie enn meg, men fleire venner. Og plutselig er det 100 gjester. Det er vel realistisk at mellom 70 og 80 av dei kjem. Så då må ein finna eit lokale som er stort, billig, fint, og der det er lov å ta med mat og drikke. Og ikkje minst ledig. Fleire stader eg har ringt kan dei elskverdig fortella at alt er opptatt i oktober og november, og det har vore det lenge.

Men ein stad er det ledig. Problemet der er at dei er så inkompetente på kontoret at etter tre dagar med ringing (eg får berre telefonsvarar, og ingen respons på beskjedane eg har lagt igjen) og epostveksling har eg fått vita: "vi har ledig f.eks. 17. november" Ingenting om pris, fleire ledige dagar eller kva som finst av dekketøy på kjøkkenet. Og kontoret er stengt, av alle ting, på onsdagar. Pføy. Men i morgon prøver eg igjen.

Takk

I dag såg eg, for fyrste gong etter nesten åtte månadar i Berlin, byen som har fleire hundar per innbyggar enn Færøyene har sauar, nokon som plukka opp bæsjen etter hunden sin. Til mannen med det grå håret og dei rare brillene, på vegne av mange: Takk.

Elles kan eg fortella at eg vart vitne til eit drama på liv og død her om dagen. Trur eg. Ei kråke flaug inn i grantreet der dua eg har fulgt med på dei siste vekene har bygd reir. Kråka vart fyrst jaga av dua, men kom tilbake og vart ståande og hakka omtrent der reiret er ei stund. Så no reknar eg med at det ikkje er så mykje håp om å få sjå små duer som flyr for fyrste gong. Men dua som bygde reiret er i bakgården støtt og stadig like vel. Etter nærmare lesing på Wikipedia har eg lært at duer vanlegvis legg to kull med egg i året, kanskje ho prøver igjen. Eg har òg lest ein gong til om dei ulike dueartane, og sett på bileta, og eg trur det er ei ringdue, og ikkje ei skogsdue som eg fyrst trudde. Eg lo alltid litt av faren min som interesserte seg sånn for fuglane i hagen heima, men no har eg blitt sånn sjølv. Til neste bursdag skal eg ønska meg ei fuglebok.

Kommunikasjonar

Jokke er på påskebesøk i Berlin, og saman har me brukt guideboka mi flittig for å finna fram i byen. Eit av kapitla heiter Kommunikasjonar, og handlar om korleis ein bruker post- og teletenester i Berlin. I nynorskordboka står dette:

kommunikasjo'n m1 (frå lat., sjå *kommunisere)
1 samband, samferdsel gode k-ar godt offentleg transporttilbod
2 det å kommunisere (særl 1); bodskap(sformidling) k-en mellom partane svikta

Eg spør mine lesarar; er ordet kommunikasjonar brukt feil i guideboka mi? (Og er bruken av semikolon i forrige setning korrekt?) Ville det ikkje vore meir korrekt å skriva kommunikasjonsmidlar?