Endeleg

I dag fann me ein som kan flytta inn på rommet mitt når eg flytter til Odense. Eg har vore litt stressa, for det har ikkje vore så lett å finna ein hyggelig og relativt normal person. Det er mange rare folk der ute. I går kom det ein mann med det slappaste handtrykket eg nokon gong har fått. Og så snakka han så utydeleg at eg ikkje forsto kva namnet hans var, sjølv om eg spurte fleire gonger. Men han som kom på visning i dag var ein hyggelig piano-student frå Sogn. Eg har gått på gymnaset saman med han, og me no studerer på same konservatorium, og eg trur at mine sambuarar vil trivast saman med han. Katarina er litt skeptisk til å bu saman med to gutar, og det skjønar eg godt. I følge statisktisk sentralbyrå bruker menn mykje mindre tid på husarbeid enn kvinner, og som den gode feministen Katarina er så er ikkje ho interessert i å vaska opp etter nokon, verken kvinner eller menn.

No må eg berre få ny resept på p-piller, finna ut kor eg skal bu i Odense, melda flytting dit, få pengane frå den siste spelejobben min, bruka dei på jolapresangar, pakka, flytta, vaska, skriva ein artikkel til Bergen RU sitt internblad, halda eit foredrag om Leopold Mozart si lærebok i fiolinspel og spela ein konsert av sonen hans, Wolfgang Amadeus, på masterclass. Og alt dette må gjerast før jol. Puh.