Kribling i magen

Den dagen eg reiser til Oslo har eg alltid litt kribling i magen, eg er rastlaus og får ikkje gjort alt eg skal. I dag er ein sånn dag, og derfor sitt eg her og skriv i bloggen min i staden for å øva, pakka, trena, vaska eller berre gjera noko som helst fornuftig. Eg lurer på om det alltid kjem til å vera sånn. Kanskje eg, når har vore på besøk hjå barneborna, men Jokke ikkje var med fordi han ville gå på møte i pensjonistforeininga, kjem til å stabba heimover med gåstolen og ha sommarfuglar i magen og lura på om han framleis er forelska i meg? Eller kanskje det gir seg når me har vore saman i ti år, eller tjue? Tre år er i alle fall ikkje nok til å få sommarfuglane til å slutta å flaksa.