Arvikafestivalen

No har eg kome heim frå fire fine dagar i Arvika saman med Jokke. Eg har sett ...And you will know us by the trail of dead (us), Client (uk), Covenant (se), Franz Ferdinand (uk), Irya Gmeyner (se), Mesh (uk), Mindre Nils (se), Nationalteatern (se), Nitzer Ebb (uk), Satyricon (no), Slagsmålsklubben (se), Suburban Kids With Biblical Names (se), Teater Lacrimosa (se), The Young Gods (che), Thåström (se), Turbonegro (no) og sikkert fleire som eg ikkje hugsar namnet på.

Eit høgdepunkt var Teater Lacrimosa, ei feministisk teatergruppe med musikk og plakatteater. Dei hadde ein fantastisk gjennomgang av hersketeknikkane, med menn frå publikum som medhjelparar, og morosamme songar og sketsjer. Nettsidene deira, http://www.teaterlacrimosa.net, er verdt eit besøk. Dei har dessutan gitt meg eit nytt favorittsitat: "Patriarkatet har vi inget emot. Det är din pappa, din bror och din pojkvän vi är ute efter..."

Andre høgdepunkt var Slagsmålsklubben, Mindre Nils, Client, Turboneger og The Young Gods. I tillegg til gode konsertar har eg hatt det veldig fint med Jokke, på kafear, grasplenar og tuslande rundt i Arvika sentrum. Det som var mindre morosamt var å bu på campingen som vart meir og meir forsøpla, og å bruka luktande og fulle bajamajar, som er det svenske ordet for festivaldo. Men det var ikkje så ille, og så var det veldig fint å komma heim til vannklosett og dusj.