God fiolintime

I går var ein dårleg øvedag. Det har det forsåvidt vore i dag òg. Mykje av dagen har gått med til å skaffa nødvendige ting som p-piller, mat og nye sko. Eg skulle eigentleg ikkje ha time før i morgon, og tok meg til og med tid til ein kafetur. Men medan eg satt der og drakk kaffi og las Going postal, som eg trur er mi favorittbok i serien om Diskworld av Terry Pratchett, ringte læraren min og ville eg skulle komma til time i kveld. Han gjer sånt ofte, eg har berre hatt time på det tidspunktet som står i timeplanen ein gong. Så då var det berre å sykla heim og øva.

Men om ein time vert god eller dårleg heng pussig nok ikkje alltid saman med kor godt førebudd eg er, og denne timen var veldig god. Den hadde ein passe blanding av ting eg fekk til, så eg fekk litt skryt, og ting eg ikkje fekk til, så eg har noko å jobba med. Læraren min er flink til å sjekka korleis det går med ulike øvingar han har gitt meg. I dag sjekka han vibratoen min, (som begynner å komma seg, men 1. fingeren (peikefingeren) er framleis dårlegare enn dei andre) spiccatoen min, (som han var veldig nøgd med, eg skal berre øva meir på den litt lange og mjuke typen) handstillinga mi (den er fin) og fire ulike etydar som eg speler. Eg fekk eit par nye øvingar, og så jobba me med Romanse av Svendsen til det hadde gått ein og ein halv time og timen var slutt.

Det var litt fiolinnørding, det er godt å få det ut. I kveld skal eg eta middag med den hyggelige norske utvekslingsstudenten, og forhåpentleg vis prata om litt andre ting enn musikk òg.