Kor mange timar kan eg spela på ein dag?

Svaret er ti og ein halv. Minst. Eg er på Elverum, på eit kurs som heiter Ungdomssymfonikerne, og speler Mahler, Sibelius, Irgens Jensen og filmusikken ti Harry Potter, og mykje annan musikk. Eg skal vera her i tre veker, fram til 15. august, og eg er redd for at bloggen min blir litt kjedeleg så lenge kurset varer. For spesielt interesserte kan eg fortella at ein vanleg dag byrjar med at eg står opp, øver ein time for meg sjølv, et frukost, øver tre timar saman med heile eller deler av orkesteret, før eg et matpakkelunsj for å spara inn den tida det tar å gå frå der me øver til der me et. Så øver eg to, tre eller fira timar for meg sjølv, går til folkehøgskulen der me bur og slappar av litt før eg et middag, så øver eg tre timar saman med orkesteret igjen. Etter det er klokka blitt nesten elleve, og eg skriv litt i bloggen min, les litt eller pratar med folk, før eg sovnar glad og utslitt.

Desse tre vekene får eg levd ut rutinemennesket i meg. Eg får faste måltider, fast døgnrytme, og eg kan, på ein nesten skummelt altoppslukande måte, konsentrera meg om kun ei oppgåve; å spela fiolin. Det verste, eller beste, er at eg liker det. Men eg har vore litt plaga med migrene, og det liker eg ikkje. Viss eg er heldig kjem brillene mine i posten i morgon, tante Berit har vore så snill og henta dei for meg, og det håper eg vil hjelpa.