Berlin - min nye favorittby

No har eg vore i Berlin, og eg elskar den byen! I går stakk eg av frå dei andre i orkesteret og utforska Berlin på eigenhand. Eg fann ut av kollektivtrafikken, og utforska bydelen Kreutzberg, som var mykje hyggeligare og meir spennande enn sentrum. Eg åt lunsj på ein tibetansk resturant, mens eg titta på folk og skreiv postkort som eg tok med meg heim i kofferten. Ungdomssymfonikerne spelte konsert på kvelden, i eit fantastisk konserthus med 14 digre lysekruner og nesten perfekt akustikk. Publikum i Berlin hostar ikkje, dei sitt stille og høyrer og oppfører seg akkurat sånn som dei skal. Saman med den gode salen, ein strålande dirigent, god musikk og eit godt og toppkonsentrert orkester, blei konserten heilt fantastisk. Me spelte så godt! Alt som gjekk dårleg på generalprøven gjekk bra på konserten, og me fekk applaus i ein liten evigheit.

Etterpå blei me bussa til den fellesnordiske ambassaden, der det var mottaking berre for oss. Me fekk utrulege mengder mat, vin, sjampanje, øl, taler og applaus. Det kjentest litt merkeleg, å bli invitert til å fråtsa med fiffen berre fordi ein speler i eit orkester, men det var veldig morsomt òg. Særleg når folk, lettare berusa, drog fram instrumenta og spelte folkemusikk og duettar, med stor innleving og litt mindre stor presisjon.

No er eg heima igjen etter tre veker med speling, og det er litt rart. I morgon er det ingen som forventar at eg sitt på stolen min, ferdig oppvarma og våken og konsentrert, klokka fem på ti. Men det er mest fint, eg skal sova til eg våknar, og så skal Jokke laga frukost til meg. Etterpå skal eg kanskje lesa litt, eller øva litt, og så skal eg læra meg tysk. Det er mykje vanskelegare enn eg trudde å gjera seg forstått på engelsk i Berlin, og dessutan så verkar ikkje tysk som eit umogleg språk å læra seg.