Hagenissar og hagesopp

No har eg jo fått eit nytt vindauge å sjå ut når eg øver. I motsetning til mitt danske vindauge har mitt tyske ikkje særleg spanande utsikt. Eg ser ut i bakgarden vår, og på baksida av ein del andre hus og blokker. Men det er to lyspunkt. Det eine er dei to hagenissane som står ved sitt sopphus og tittar på verda. Sopphuset har både dør og skorstein, og hagenissane har dei obligatoriske raude hagenissehuene. Det gjer godt å sjå på noko så klassisk og vakkert. Det andre lyspunktet er det vindauget der det av og til står nokon og røyker. Men bortsett frå det er det veldig lite å sjå på, så eg må konsentrera meg om øvinga.

Eg hadde time i går, og fekk streng beskjed om å ikkje øva på noko anna enn det læraren min sa eg skulle øva på. Det skulle eg til gjengjeld øva grundig og nøyaktig på, så då gjer eg så godt eg kan, og øver grundig og nøyaktig på ein A-durskala og nokre fingerøvingar. Det er ikkje så lett som det høyrest ut som, for skalaen og fingerøvingane skal spelast på tusen ulike måtar, både når det gjeld rytme og bogeteknikk. Det er veldig bra for meg, og eg gjer så godt eg kan. Men spanande er det ikkje.