Statcounter og Xerxes

Guri har fortalt om statcounter, ei nettside som registrerer kven som besøker andre nettsider, i sin blogg. Så no har eg limt inn ein liten kode i den koden som er heile bloggen min, og dermed kan eg logga meg inn på www.statcounter.com og sjå IP-adressa til alle som er innom bloggen min. Eg kan òg sjå kor lenge dei har lest i den, korleis dei fann den og kva nettlesar dei brukte. Det er sikkert endå fleire ting eg kan få vita òg, men det har eg ikkje funne ut av endå. Den praktiske nytta av dette er ikkje openbar for meg endå, men eg synest det er veldig gøy at eg klarte å få det til heilt på eigen hand.

I dag har eg øvd, ete kaka på kafe med ein medstudent og sett operaen Xerxes av Händel. Det var ein historisk oppføring med barokk-instrument og tidsriktige kostymar. Historia i Xerxes er ei klassisk kjærleikshistorie med forviklingar, forelskelsar og sjalusi, og den ender med eit lukkeleg dobbeltbryllup. Eg liker å sjå opera, det er så fantastisk overdådig og pompøst. I dei fleste andre sjangrar prøver ein å halda seg på den rette sida av den tynne streken mellom kjenslelada og latterleg. Men i ein opera, og særleg i ein barokk-opera, er ein så langt over streken at den ikkje er mogleg å få auga på. Av og til er det akkurat det som trengs på ein ellers heilt alminneleg sundag.