Framleis internettlaus

No fär eg snart alvorlege abstinensar. Med unntak av Jokke, som har vore pä besök i fire, herlige dagar, har eg ikkje snakka med nokon av mine venner pä ein evigheit. Eg gleder meg til modemet kjem i posten, dä skal eg vera pä Skype dögnet rundt.

Saman med Jokke har eg utforska Berlin dei siste dagane. Me har gätt og gätt, og sett pä turistatraksjonar og tilfeldige, artige butikkar og stader, me har sett pä folk og me har ete masse god mat. Eg liker Berlin. Men det er mykje rart i denne byen. Pä veg ned til min faste internettstad i dag säg eg sikkert ätte-ti menn i arbeidskle som satt og drakk öl, enten utafor ein pub, eller pä fortauskanten. Det er openbart heilt alminneleg ä ta seg ein halvliter eller to i arbeidstida. Ikkje rart det er mange alkoholikarar her. Eg har funne meg ei fin joggelöypa gjennom ein skog og langs ei slags elv heilt dekka av sjölvlysande, grönne algar, og midt inne i skogen er det eit bord der det alltid sitt nokon og drikk. Dei er verken högrösta eller ubehagelege, men det ser litt trist ut ä bruka dagen pä ä sitta inne i ein skog og drikka. Ein kan diskutera norsk alkoholpolitikk til ein vert blä i fjeset, men det er ingen tvil om at me har klart ä begrensa den synlege og offentlege drikkinga mykje betre i Noreg enn her i Tyskland.