Mozartmoro

Mozart skreiv fem fiolinkonsertar, og den tredje av dei har eg spelt med ujamne mellomrom i snart ti år. Og no klarar eg endeleg å spela den med litt av den elegansen og lettheiten ein bør spela Mozart med. Då klokka var sju, og eg berre hadde spelt halvparten av mine seks timar om dagen, trudde eg at eg kom til å piska meg sjølv gjennom tre timar med øving. Men når det eg høyrer komma ut av fiolinen nærmar seg det eg høyrer i hovudet vert alt så mykje morosammare, og no er det nesten trist at klokka er ti og det skal vera stille i huset. Men berre nesten, for eg er ganske sliten.

I morgon skal eg på konsert med Deutsches Symphonie-Orchester Berlin og fiolinisten Maxim Venegrov, og gleder meg kjempemasse. Han skal spela Mozart sin fjerde fiolinkonsert, som eg er veldig glad i. Når eg fyrst skal ned til Berlin sentrum tenkte eg at eg kunne ta meg ein halv dag fri og gå på Guggenheimmuseet og på kafe. Eg synest eg fortener det, eg har jobba hardt og ikkje hatt ein dag fri sidan Jokke var her.