Siste post

No er eg tilbake i gamlelandet, nærmare bestemt Oslo. Og eg skal aldri, aldri meir til utlandet. I alle fall ikkje på nokre veker. Sidan eg byrja å blogga har eg budd i Bergen, Odense, Oslo og Berlin, og bloggen har vore fin å ha for å halda kontakt med familie og venner. Men no skal eg bu i Noreg, og behovet for å oppdatera og å bli oppdatert blir mindre. Dessutan så har interessa mi for å blogga dabba sakta av, det var gøy, men no er det blitt litt ork. Så dette blir siste posten min. De treff meg på facebook, på telefon eller i det verkelege livet. Me snakkast!

Regn, regn, regn

Sidan eg kom til Berlin i september har det regna omtrent fem gonger. Eg har hatt bruk for regnsjakka, regnsbuksa og støvlane (ingen som har budd i Bergen reiser nokon stad utan) kanskje tre gonger. Så då eg skulle begynna å ta med meg ting heim igjen sidan eg snart skal flytta, så tenkte eg at rengskle kan eg trygt pakka ned. Men eg tok feil. Sidan eg kom tilbake til Berlin har det regna kvar dag, og mengden regn kan måla seg med Bergen på sitt beste.

I dag sto eg og øvde på Mendelssohn sin fiolinkonsert, som er den vakraste i heile verda, då med eitt blei dei mørkare i rommet. Eg titta ut vindauget, og lurte på kva som skjedde, for det var jo opphaldsvêr. Og så plutseleg, som om nokon hadde skrudd på ei kjempekran, hølja det ned. Det bråka og buldra og spruta, eg blei nesten redd. Dei stakkarane som jobba i nabohagen slapp det dei hadde i hendene og sprang under tak. Når eg ser ein film der det byrjar å regna usannsynleg mykje akkurat i det hovudpersonen får vita noko frykteleg, irriterer det meg alltid. Ikkje nok med at regn og fryktelege nyhende er ein klisje, men kvifor skal regnet alltid vera så urealistisk? Men det må eg berre slutta med, for no har eg sett at det verkeleg finnes filmregn. Men akkurat no har det letta litt, eg lurer på om eg rekk å gå ein tur i banken før det byrjar igjen.

Tilbake i Berlin

Då er eg tilbake i Berlin etter nokre fine, men altfor få, dagar i Oslo. Me har brukt mykje tid på bryllupsplanlegging, og no er lokale og dato klart. Me tenker framleis på kven me skal invitera, eg trur eg heller mot foreldre, besteforeldre og søsken, og venner. I tillegg til dei i familien som bur i Oslo, og eit par ekstra søskenbarn. Me må tenka og diskutera litt til, og i byrjinga av juni håpar me å vera klare til å senda ut invitasjonar. Det blir gøy, eg ser for meg at det vert ein fantastisk fest. Og så har eg kjøpt sko, til 120 kroner. Veldig billig, og skoa var fine. Då er det berre omlag tusen ting att å fiksa.

Elles så har mobilen min, som eigentleg er Tor sin gamle, takka for seg etter eit drøyt års teneste. Eg vart litt fortvila, for eg har jo ikkje råd til ny mobil, men det viste seg at Jokke hadde ein gamal nokia liggande. Så no har eg ein god, gamal mobil utan kamera eller polyfone ringetonar eller anna dill, og trur eg kan leva med det ei stund. Det kjekke er at det er mogleg å laga sine eigne ringetonar, så ved eit passande høve skal eg spela inn både Internasjonalen og Arbeiderungdommens marsj.