Rune Rudberg

Eg har begynt å lika Rune Rudberg. Ikkje på ein ironisk, distansert måte, men på skikkelig. Med sånn passe mykje talent for musikk og show har han skaffa seg eit kjent namn og eit levebrød, det må han ha jobba hardt for å få til. Men det er heile nakenbiletesaka som har gjort at eg har gått frå uinteressert i heile mannen til å vera såpass engasjert at eg skriv ein bloggpost om det.

For dei som ikkje har sett biletet kan eg opplysa om at det openbart er tatt i nokon si stova, kanskje Rune si. Me ser ein svart skinnsofa og ein gitar som heng på veggen. I sofaen ligg ein naken Rune Rudberg, med eit handkle under rumpa, ein må jo passa på å ikkje laga flekkar i sofaen, og ved sida av han sitt ei like naken dama som vistnok er kjærasten. Utan å gå i detalj om kva dei gjer så har Rune det veldig fint, og kjærasten ser ut som ho morer seg, ho òg.

Mange meiner, eg er blant dei, at me ser for mange bileter av folk med for lite kle og at det er altfor mykje sex på tv, i musikkvideoer, aviser og blader. Eg trur problemet òg er at me ikkje ser nok ekte, kvardagsleg, hyggelig, mislukka, uperfekt og morosam sex. Problemet med pornoestetikken er ikkje berre at den er kjip, men at den er einerådande. Det finnes knapt bileter av nakne menneske som ikkje er porno og ikkje er henta frå oppslagsverk. Eg har ingen illusjonar om at biletet av Rune Rudberg vart lagt ut på nett for å bidra til folkeopplysinga, det var nom eit planlagt uhell for å selga fleire plater, men det er ein hyggelig bieffekt. Eg tipper at mange har hatt sex inspirert av kva dei gjer på biletet, og det er jo bra. Dessutan så har Rune Rudberg laga ein song om heile saka. Kanskje ikkje det største bidraget til musikklitteraturen, men når Mozart skreiv så mykje kjedeleg og intetsigande musikk som han gjorde, så syns eg at Rune Rudberg kan få framføra sine ordinære melodiar og teite tekstlinjer i fred. Og om ein legg godvillja til så svinger det til og med litt. Sjå videoen på dagbladet.no.

Bygging i bakgården

Det er byggearbeid på gang i bakgården min. Eller kanskje det er ein bakhage, den har både dei typiske bakgårdstrekka, som ei lang rad med bosspann og eit overfylt sykkelstativ, og typiske hageting som kjøkkenhage, fleire tre, både store og små, plen og eit huskestativ. Men uansett kva det er, så vert det bygd der. Dei to siste dagane har ei hardtarbeidande skogdue flydd att og fram og henta byggemateriale. Den flyr frå det fine treet med alle dei lause kvistane og opp på det vesle huset, spaserer over taket og flaksar ned i grantreet og forsvinn ut av syne for meg. Og så flaksar og baksar den same vegen tilbake og hentar ein ny, liten kvist.

Eg blir sjølvsagt nyfiken når det er sånn aktivitet utafor vindauget mitt, og har søkt på nett om duer. Eg har funne ut at det er ei skogdue som underheld meg, men eg skulle så gjerne vist litt meir. Er det ho eller han som bygger reir? Eller begge to, og så er dei heilt like og jobbar på skift? Når kjem egga? Når vert dei klekte, og når kan eg sjå etter dueungane? Og bygger dua verkeleg reir i eit grantre? På grunn av eit gjerde får eg ikkje undersøkt, men eg ville valgt eit mindre stikkande tre om eg skulle bygd hus i eit.

Vår i Berlin

No er våren komen til Berlin. Det har vore strålande sol dei siste dagane, og godt og varmt. Nokre tre og blomar blømer allereie, og folk har hengt fargerike påskeegg på buskane i hagane sine. Berre synd at eg har vore mage-sjuk eit par dagar, og har måtta sjå på våren frå innsida av leilegheita mi. Men i kveld var eg i god nok form til å tusla ein kveldstur, og i morgon satsar eg på å vera heilt frisk.

Eg skal jo flytta til Stavanger til hausten, og har begynt å førebu meg til det. Stavanger vert den fjerde byen eg bur i, utanom Oslo som eg har budd litt halvvegs så lenge eg har vore saman med Jokke, og eg merkar at eg har blitt litt meir rutinert no enn eg var dei fyrste gongene eg flytta. Eg er ikkje så nervøs og spent, fordi eg veit at ting ordnar seg, og eg veit kva eg treng å vita kvar er. Skule, hybel, treningssenter eller joggeskog, og matbutikk er dei viktigaste tinga å få på plass. Favorittkafé, konsertsalar, politiske møter og andre viktige tilleggsting kjem sånn litt etter kvart. Men det ser ut som om hybelutvalet i Stavanger er litt begrensa, så om nokon av lesarane mine har tips om korleis eg får tak i ein hybel som er billig, i god stand, nærme skulen og sentrum, og stille, så er det berre å ta kontakt.

Kyllingsuppe

I går blei middagen min uvanleg vellukka, faktisk så vellukka at eg har skreve ned oppskrifta. Her er den:

Ingrediensar til ein porsjon
1 grilla kyllinglår
1 gulrot
2 små poteter (eller 1 stor)
10 cm purre
1/2 løk
ca 2 dl vatn
ca 1 dl mjølk
1 klatt smør
1 spiseskei mjøl
1 teskei buljongpulver, eller ein halv buljongterning (kva type er ikkje så farleg, berre det ikkje er fiskebuljong)

Sett ei lita til middels stor gryta på omnen med omtrent to dl vatn i, og skru på full guffe. Ta heller litt lite vatn fyrst, og fyll på så det dekker grønsakene om du ikkje hadde nok i frå byrjinga av. Skrell potetene og gulrota. Skjær potetene i i terningar, og gulrota og purren (sjekk godt mellom laga, det er ofte jord der som du må vaska vekk med kaldt vatn) i skiver, og ha det oppi vatnet saman med buljongen. La det koka i ti minutt medan du skjærer kyllingen i bitar (eg tok av skinnet, men dei som vil kan sikkert la det vera på) og dekkar bordet.

Hell innhaldet i gryta over i noko anna, og sett den tilbake over varmen. Ha i smør, vent til det er smelta, og rør i mjølet. No har du ein jamning av mjøl og smør, og du skal spe med mjølk. Ha i halvparten av mjølka og rør fort og masse, for å få ut klumpane. Ha i resten av mjølka, og rør fort og masse ein gong til medan det koker opp. Når det har kokt eit minutt eller to ser du at det er blitt litt tjukt, og du kan hella i grønsakskrafta. Det er ingen krise om du får med grønsakene òg, men då vert det vanskelegare å røra ut eventuelle klumpar som har lurt seg unna vispen. Rør til det kokar opp, og la det koka eit minutt eller to. Til slutt har du i grønsakene og kyllingen, og lar alt småkoka i to minutt. Og så er det berre å eta!

Lenge sidan sist

Eg har gjort masse sidan sist eg blogga, så her er ein oppsummeringspost:

Prøvespel
Etter tre veker med minimum seks timar fiolinspeling om dagen, byrja prøvespelsveka. Eg spelte i Trondheim, Stavanger, ikkje i Kristiansand, for der avlyste dei prøvespelet mitt, og på Barratt Due i Oslo. Stort sett så spelte eg så godt som eg kan, og eg var veldig spent då opptaksveka var over, og eg kunne byrja å venta på svar. Fyrst så fekk eg svar frå Trondheim og Barratt Due, der kom eg ikkje inn. Så gjekk eg rundt og var nervøs i to dagar, og grubla masse på kva eg skulle gjera om ingen ville ha meg. Men så fekk eg ein epost frå Stavanger, og der var eg komt inn! Etter det så har eg smilt nesten heile tida, for i Stavanger er det ein god lærar, mange andre fiolinstudentar, og dei har mange orkesterprosjekt, noko som dei ikkje har i Bergen. Eg gleder meg til å fullføra bachelorgraden min der.

Holmenkollen
I går vart eg ein ekte nordmann. Eg var i Holmenkollen og såg på langrenn og hopp saman med Jokke. Det var strålande sol, litt mykje vind, men det betyr jo berre at eg fekk ekstra mykje frisk luft, og eg oppdaga at sport er mykje meir spennande når det skjer rett ved sida av deg enn når det skjer på tv. Det var ganske overraskande å sjå at langrennsspora ikkje er gjerda inn, så publikum kunne stå heilt tett på, og kryssa det om me ville. Løparane fauk forbi i kjempehøg fart, så snøen spruta og stavane vifta faretruande nær oss som såg på. Etter at dei var ferdige med skigåinga var det ein lang pause, der eg og Jokke las avisa, titta på folk og åt pølse i lompe. Men etter ein time eller to hadde vinden løya så mykje at hopprennet kunne starta. Av ein eller annan grunn så var det ingen som selde billettar, så me kunne tusla rundt i heile anlegget og finna den beste plassen der me såg heile bakken.

Sjølv om det var litt kaldt av og til, så var det kjekt å vera ein dag i Holmenkollen. Det beste var nesten kjensla etterpå, då eg var god og trøtt av all den friske lufta, av sola og av alle tinga eg hadde sett. Jokke sovna på sofaen medan eg såg tv, og då me gjekk og la oss sov me som steinar heile natta.

Gitarhelt
Kristine, den nye sambuaren til Jokke og Erik, har det fantastiske tv-spelet Gitarhelt (eller Gitar Hero som det eigentleg heiter). Det går ut på å ha ein leikegitar på magen, med fem fargekoda knappar og ein knapp som liksom er strengane, og å "spela" riktig knapp til riktig tid. På skjermen er det eit liksomband som spelar, og knappar som kjem mot deg, og som du må treffa for å få poeng. Eg er blitt skikkelig flink på dei lette songane, og skal snart avansera til neste nivå. Det er utruleg kjekt å gjera noko som ikkje er nyttig, nødvendig eller på noko som helst måte fornuftig, berre gøy. Og når eg kjem inn i det, og ingen ser på, så rockar eg skikkelig og trur nesten at eg speler i eit kult band på ei stor scene medan publikum går bananas.

Raudt, Rødt, Rukses eller Ruoksat
Det er blitt skipa eit nytt parti sidan sist, som sjølvsagt har fått namn på bokmål, nynorsk, og to samiske språk. Eg er optimist på partiet sine vegner, og skal kasta kreftene mine inn i Raudt Stavanger. Det er fint å ha eit, og ikkje to, parti å vera med i.

Snart ferdig!

I morgon tidleg reiser eg til Oslo, og på måndag byrjar prøvespelsveka. Eg har førebudd meg så godt eg kan, og eg er så sliten at eg ikkje er så veldig nervøs. Men om det er godt nok veit eg ikkje før om nokre veker. Det eg derimot veit er at eg skal vera i Oslo frå 10. mars og i ei vekes tid, og at eg har lyst til å drikka kaffi og øl, gå tur, gå på kino, eta middag, slarva og generelt henga sammen med hyggelige Oslo-folk. Så no er de advarte, eg tar kontakt!